Toyo ito

O Toyo Ito γεννήθηκε το 1941 στη Σεούλ, της Νότιας Κορέας οπου τότε η Ιαπωνία είχε αναλάβει τη χώρα και υπήρχε ο καπιταλισμος . Ο Toyo Ito θεωρείται ένας από τους παγκόσμιους πιό καινοτόμους και επιδρόντες αρχιτέκτονες της εποχης εκεινης μεχρι και σήμερα. Είναι γνωστός για τη δημιουργία της ακραίας εννοιολογικής αρχιτεκτονικής, στην οποία επιδιώκει να λειώσει τους φυσικούς και εικονικούς κόσμους.
Ο Τoyo Ito είναι ένας κύριος εκθέτης της αρχιτεκτονικής που αντιμετωπίζει τα ζητήματα της σύγχρονης έννοιας μιας προσομοιωμένης και μιμούμενης πόλης.
Επίσης είναι γνωστός στην Ιαπωνία οπου επιδιωκει να αυξάνει μια ταλαντούχα νεώτερη γενεά των αρχιτεκτόνων. Στο γραφείο του εργάστηκαν πολλοί αρχιτέκτονες όπως ο Kazuyo Sejima, Klein Dytham, και Katsuya Fukushima.
Τα προγράμματα του Toyo Ito εμπνέονται από τον ιαπωνικό φιλόσοφο Sosuke Mita ή την έννοια «του νομάδα» από το Gilles Deleuze.
Απο το 1965 μεχρι το 1969 είχε εργαστεί με τον αρχιτεκτονα Kiyonori Kikutake οπου ηταν και συνέταιροι. Στην συνέχεια το 1971 άρχισε να δουλέυει το στούντιό του ονομάζοντας το «αστικό ρομπότ» στο Τόκιο. Το 1979, το στούντιο άλλαξε το όνομά του ονομαζοντας το Toyo Ito & συνεταίροι, αρχιτέκτονες.

Το κτίριο, που ονομάζεται Τοd's Omotesando λόγω της θέσης Omotesando Avenue, καλύπτει έκταση 2.500 τετραγωνικών μέτρων με σχήμα L και αναπτύσεται σε δύο επίπεδα που προορίζεται για την αποθήκευση και τέσσερα επίπεδα που προορίζονται για γραφεία της διοίκηση. όπως χώρους για εκδηλώσεις και συνέδρια.
Μοιάζει με ένα δάσος από γυαλί και τσιμέντο όπου μεταξύ των κλαδιων των δένδρων υπάρχουν γραφεία και η αίθουσα που προορίζεται για τα γεγονότα και μια πολύ κομψή roof-garden.
Αυτός ήταν ο στόχος του Toyo Ιτο, η πραγματικότητα του σήμερα. Το βράδυ υποδηλώνει φωτισμό που διασχίζει το "δάσος" και διαποτίζει τους δρόμους της πόλης, με την ίδρυση αυτών των διαλόγων ως ελκυστικό και ενδιαφέρον.
Το εσωτερικό είναι "καφέ", ζεστό και γεμάτο χαρακτήρα. Τα έπιπλα, όλα ξύλο και δέρμα, είναι μια μινιμαλιστική, απλό και ζεστό. Ακριβώς όπως η φιλοσοφία του Τοντ της χρησιμοποιεί μια φόρμουλα για να επεξεργαστούν την κλίση των πυλώνων.

Η επίδραση του Tod’s ζαλίζει ιδιαίτερα στους πιό κρύους μήνες όταν απεικονίζονται οι γυμνοί κλάδοι των κοντινών λευκών στο κτήριο. Μιμείται τα χαριτωμένα φυσικά σχέδια αύξησής τους. Και, δεδομένου ότι η τύχη θα το είχε, υπάρχουν αρκετοί εξωτερική όψη δέντρων δεξιά η πόρτα που συμβαίνουν να κλίνουν την αντίθετη κατεύθυνση ως εποικοδόμημα πλειοψηφίας της οικοδόμησης, που παρέχει μια εικόνα καθρεφτών της μητερας φυσης στην προκαλούμενη από τον άνθρωπο αρχιτεκτονική.

Μια δύναμη αναμένει να ακούσει ότι αφού η μορφή του κτηρίου προήλθε από τη φύση ότι είναι φυσικά ανθεκτικότερη στους σεισμούς. Αυτός δεν ισχύει. Τα ασυνηθιστα διαμορφωμένα παράθυρα άρμοσαν πολύ στενά στις διακλαδισμένες συγκεκριμένες μορφές που περιβάλλουν οπου, και θα μπορούσαν να ραγίσουν εύκολα εάν η οικοδόμηση ταλαντεύεται πάρα πολύ. Για να αποτραπεί αυτό, η δομή στηρίζεται σε ένα shock-absorbing, το οποίο είναι κοινό στην Ιαπωνία.

Οι διακλαδισμένες δομές δεν ειναι μόνο ένα δισδιάστατο δικτυωτό πλέγμα στο εξωτερικό. Τρέχουν μέσω του εσωτερικού,. Αυτό δημιουργεί τις πολυάριθμες δυνατότητες, αλλά και μερικά προβλήματα. Τα ανώτατα ύψη μπορούν να είναι απρόβλεπτα καθώς κάποιος κινείται προς τις άκρες του κτηρίου. Και σε μερικες τοποθετεί το πάτωμα να είναι γυαλί .

Η ενότητα μεταξύ της εξωτερικής και εσωτερικής μορφής ήταν δυνατή επειδή ο ίδιος ο αρχιτέκτονας δημιούργησε και τις δύο. Συνήθως, υπάρχει ένας αρχιτέκτονας για το κτήριο και ένας άλλος ένας για το εσωτερικό. Σε αυτήν την περίπτωση, ένα μεμονωμένο πρόσωπο επιφορτίστηκε με τη δημιουργία του κτηρίου, και το αποτέλεσμα άξιζε το τυχερό παιχνίδι.